Zakopane.
Niespotykane na co dzień osobowości, hektolitry wody, niezrealizowane plany i brak zdrowego rozsądku. Lipcowy wypad do Zakopanego. Właściwie niespecjalnie udany. I jeszcze ta kłująca gdzieś głęboko świadomość, że jest się w ciemnej dupie swojego niemiłosiernego ograniczenia i wad, które wylazły dziesięciokrotnie przerysowane. Ale mimo wszystko na Czerwonych Wierchach było ładnie, a ta i owa rozmowa była cenna :-)
Sadorg 
3 sierpnia 2008 @ 12:08
Hm, ja niestety żałuję, ale tych „niespotykanych na co dzień osobowości” o których piszesz już się prawie nie spotyka :( co raz rzadziej mówi się „dzień dobry” na szlaku i co raz mniej jest życzliwości. Ludzie z wypasionym sprzętem patrzą z pogardą na trampkarzy, trampkarze z pogardą na ciocie w klapkach, a przecież wszystkich zachwycił urok Tatr, a może teraz się tam jeździ bo wypada? Taki lans…